“Benim bir hayalim var!”
2005’in Sonbaharı… Beyaz Saray’ın önü… Amerika Birleşik Devletleri’nde binlerce kişi, tarihin akışını değiştiren kadına karşı son görevlerini yerine getirmek için uzun kuyruklar oluştururlar. Başkan...
Bir türkü tutturmuş gidiyor bozkırda…
Burası Tanrı Dağlarının etekleri… Kahramanlar ülkesi… Destanlar diyarı… Adsız Oğlan’ın vatanı; Kırgızistan… Başkent Bişkek, kar, bozkır, rüzgâr kokuyor… Bozkır üşüyor… Bişkek titriyor… Bişkek caddelerindeki...
Sevgiden bir yuva
Soğuk bir Ekim günüydü. Üşüyordu… Bu sonbahar bir başka üşüyordu. Balkondan bakarken; rüzgârın, son kalan yaprakları da dallarından kopardığını gördü. Gülşen Hanım’ın soğuklarla birlikte...
Güz gecelerinde üşüyen ümitler…
Güz günleri… Bazen gözleri yaşlı… Bazen boz bulanık… Bazen yazdan kalma günler… Güz ortalarına geldik… Gökte bulutlar ağlıyor… Yerde yüreği yaralı analar, hayal gözlü...
Sükutun çığlıkları
Kararsız bir Sonbahar günüydü. Yağmur yağmak istiyor, sonra birden vazgeçiyordu. İnsanın ne giyeceğini, yanına ne alacağını bilemediği günler. Ömrü, okyanus ötesi gurbetlerde geçen kardeşimiz...