Eve dönen adam…
Hürrem Sultan ülkesi… En son on yıl önce gördüğüm bu ülkeye, soğuk bir kış günü yeniden yolumuz düştü. İlk gelişimde, ilk baharın ilk günleri...
Kefenini çantasında taşıyan adam…
Kefenini çantasında taşıyan adam… Bir çantası vardı… Bir de davası… Bir de anası… Rüyasında gördüğü nurani bir zatın “Niye ağlıyorsun?” sorusuna oğlu küçük Bekir...
Ey kervancı! Çek kervanı sevgilinin köyüne
Sarışın sonbahar günleri geride kalıyor. Kış kapımızda… Son baharın bu son günlerinde; üzerlerinde beyaz elbiseleriyle insanlar sevgilinin köyüne koşuyorlar. Yakınları yaşlı gözlerle el sallarken...
Bir türkü tutturmuş gidiyor bozkırda…
Burası Tanrı Dağlarının etekleri… Kahramanlar ülkesi… Destanlar diyarı… Adsız Oğlan’ın vatanı; Kırgızistan… Başkent Bişkek, kar, bozkır, rüzgâr kokuyor… Bozkır üşüyor… Bişkek titriyor… Bişkek caddelerindeki...
Musibet meteorlarını parçalayan kadın
Hz Hatice (r.a)… İlk Ramazanda… İlk Kadir gecesinde… İlk ışık ufukta göründüğü anda… Işığı içine çeken odur. Melekten sonra ilk o “sen Allahın Rasülü’sün”...