Geçen gün hüzünlü gurbetteki Hak dostunun Altunizade’deki ikametgâhına uğradım. Oturduğu yer bomboştu. Kanepeler kederliydi. Üzerine ayrılığın melali çökmüş her bir eşya hazin hazin hıçkırıyordu....

Köyde baba yadigârı toprak evin balkonundayım. Dağlar, dereler, güneşin doğuşu öncesi tatlı bir aydınlık denizindeler. Karşı tepeler kızıl bir şala bürünmüş güne kavuşmayı bekliyor....