İskandinavya’da gün batımı…Bir gün daha geride kaldı. Gece, bütün varlıkların üzerine usulca siyah şalını örtüyor.Ruhlarda derin bir burkuntu…Bu demlerde bütün varlıkların tek arzusu yeniden...

İnsan en çok da aşinası olduğu sesleri özler. Rahmetli anam, “oğlum sen köyden gidince senin sesini özlüyorum” derdi. Köyün sabah sesleri, horozların kesik kesik...

Dün akşam eve geldiğimde saat 22’yi geçiyordu. Gün boyunca amansız ve aralıksız bir koşuşturmadan dolayı derin bir sızı ayaklarımdan başıma doğru dörtnala at koşturuyordu....

Sabah kalkıyorum. Yoğun bir gün beni bekliyor. Bugün tanık olarak bir muhacire kadının iltica duruşmasında bulunacağım. Dışarısı kararsız bir sonbahar havası, sisli ve bulutlu....

Dün gece rüyamda Koca Yusuf’u gördüm. Apaydın, güzel bir rüya idi. “Beni tanıyor musun” dedi. “Tanıyorum” dedim. “Sen Koca Yusuf’sun” Gördüğüm er meydanlarının Koca...